|
PNF (Proprioceptive Neuromuscular Facilitation)
Metoda opierając się na budowie anatomicznej człowieka proponuje ruchy
naturalne, przebiegające trójpłaszczyznowo, zbliżone do aktywności dnia
codziennego. Podstawowym celem terapii jest praca nad funkcją, której pacjent
potrzebuje. Koncepcja ta zaleca postrzeganie chorego w sposób całościowy,
wykorzystując do terapii silne i zdrowe regiony ciała. Umożliwia to pełne
wykorzystanie rezerw tkwiących w organizmie, motywuje do dalszego działania, a
co najważniejsze zapewnia bezbolesną pracę, bez traumatyzujących psychicznie i
fizycznie doznań. Chory powinien być partnerem fizjoterapeuty, określającym
zakres i granice działania. To on ustala cele terapii. Terapeuta ma w tym
wypadku rolę doradczą. Dzięki takiemu podejściu chory nawet z dużą dysfunkcją
zachowuje dobrą motywację i jest pozytywnie nastawiony do współpracy z
terapeutą.
Celem terapii jest przywrócenie wzorców ruchowych takich jak prawidłowe
chodzenie i siadanie, wykorzystując techniki stabilizujące, rozluźniające,
przeciwbólowe oraz uczące ruchu i koordynacji. Istotą metody PNF jest maksymalne
pobudzenie ekstero i proprioreceptorów znajdujących się w ciele oraz różnych
sfer kory mózgowej w celu ułatwienia (torowania) ruchu w obszarze uszkodzonym.
Siła mięśni, zakres ruchu, to co jest ważne w tradycyjnym postępowaniu
terapeutycznym, jest tylko środkiem do uzyskania celu jakim jest funkcja, o
której zapominamy w naszej codziennej praktyce.
|